က်ေနာ္ ႏွစ္သက္တဲ့ ဒီသီခ်င္းေလးကို ကိုယ္တိုင္ ျဖတ္ ညွတ္ကပ္လုပ္ျပီး
ဗီဒီယိုလုပ္ထားတာ.........
သတိရ ေနမိေသာ ...ငယ္ခ်စ္ ..ငယ္ခ်စ္...
ေျပာေနသူမ်ားအတြက္.....
Wednesday, December 29, 2010
ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ…..
က်ေနာ္ ဒီေန ့ျမန္မာျပည္သား အခဴိနဲ ့စကားေတြ ေျပာရင္း ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း အရာ
ေရာက္သြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာေတြ ေဆြးေႏြး ျဖစ္သလဲဆိုေတာ့…..အမ်ားစုေျပာၾကတာက
ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီရရင္ေတာင္ မျပန္ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ဒီႏိုင္ငံေတြ ေရာက္ေနတာ ေကာင္းတယ္။
အစစအရာရာ အားလံုးအဆင္ေျပတယ္လို ့ေျပာၾကတယ္။ အဲဒီလိုေတြးရင္လဲ မွန္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ေနတာက ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီကိစၥေတြ၊ ျမန္မာျပည္က ျပည္သူေတြ ဒုကၡ ေရာက္ေနတာ
ေတြက သူတို ့နဲ ့မဆိုင္သလို ေျပာေနၾကတယ္၊ ဝမ္းနည္းစရာအလြန္ေကာင္းစြာေတြရတယ္၊
၈၈၈၈ ေရးေတာ္ပံုၾကီး အေၾကာင္းလဲမသိၾက၊ အဲဒီ အေရးေတာ္ပုံၾကီးမွာ ပါဝင္ ခဲ့ၾကသူေတြကို
လည္း အထင္ေတာင္ေသးလိုက္တဲ့သေဘာ္ေတြ ေတြ ့ေနရတယ္၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ မကဒတ
ဆိုတာကို မသိဘဲ၊ ဟိုေျပာဒီေျပာ လုပ္ခ်င္ၾကတယ္၊ အဲဒီ မကဒတ က ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြ အႏွစ္
နာ ခံခဲ့တာကို မသိသလို လုပ္ခ်င္ၾကတယ္။
မကဒတ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနတာကို သူတို ့လိုပဲထင္ေနၾကတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ခဲ့ရသလဲ၊ သူတို ့ဘာေတြ ေတာ္ထဲ့မွာ လုပ္ခဲ့ၾကသလဲ၊ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရ
ေရးအတြက္ သူတို ့ဘဝေတြ ဘယ္ေလာက္စြန္ ့လြတ္ခဲ့သလဲဆိုတာ၊ လံုးဝမသိဘဲ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနၾကတာ
ေတြေတာ့ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးသြားတယ္။
ထားလိုက္ပါေတာ့၊ သူတို ့ဘဝေတြက ဒီလို ႏိုင္ငံရပ္ျခားလာဖို ့ေငြေတြ ပံု ့ေပးျပီး လာခဲ့သူရွိသလို၊ နယ္စပ္
ဒုကၡ သည္ စခန္း မွာ သြားေရာက္ေနထိုင္ျပီး ထြက္လာသူေတြလည္းျဖစ္ေနေတာ့ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္
ေတြရဲ ့အႏွစ္နာခံ တာကို မသိတာလဲျဖစ္မွာပါ။
တခဴိ ့က ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုၾကီးကို မသိပဲ ၉၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသာအေရး အခင္း ေလာက္ ပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို ့ ထင္တဲ သူေတြလည္း ရွိေနတယ္။ အဲဒီ အေရးအခင္း ႏွစ္ခုစလံုးက စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို ေတာ္လွန္တာမွန္ေပမဲ့
လူထုလူတန္းစား ပါဝင္ပံု က လံုးဝမတူသလို၊ ၾကီးက်ယ္ပံုကလည္း လံုးဝမတူဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ေျပလည္း
နား မဝင္ၾကဘူး။ က်ေနာ္ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ အခ်ိန္ရရင္ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံု သမိုင္းဝင္
ဗီဒီယို ေတြ၊ ေတာ္တြင္းတိုက္ပြဲ ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းေတြကို ျဖတ္ညွတ္ကပ္ လုပ္ျပီး သီခ်င္း နဲ ့ဗီဒီယို မ်ားျပဳလုပ္
ျပီး အင္တာနက္မွာ တင္ေနတာပဲလုပ္လိုက္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ အဲဒီလိုပဲ လုပ္ျပႏိုင္ေသးတယ္၊
ျမန္မာျပည္ စည္းလံုးညီညြတ္ ဖို ့ေတာ္ေတာ္ လုပ္ရအံုးမယ္ဆိုတာ ပိုေပၚလြင္သြားတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ တေယာက္ အဲဒီလူေတြကို ေတြ ့ရင္ ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊
ဘယ္သူေသေသ ငေတမာျပီေရာ ဆိုတဲ့ သူေတြ နဲ ့ခပ္ကင္းကင္း ေနတာေကာင္းပါတယ္၊
ႏိုင္ငံရပ္ျခား ေရာက္လာျပီး၊ ျမန္မာျပည္သားလို ့ေတာင္မေျပာခ်င္သူေတြ အတြက္ သင္ေရာဘယ္လို
သေဘာထားမလဲသူငယ္ခ်င္း၊ ငါကေတာ့ ကိုယ္လုပ္စရာကိုယ္ဘာသာ ဆက္လုပ္ေနမယ္………
တေကာင္ထဲပဲ….ဒါေပမဲ ့…..ျခေသႍ အျမဲျဖစ္ေနတယ္။။။။။။။။။။။။။။
Tuesday, December 28, 2010
လူေတြကခက္တယ္ဗ်ာ
မိုးတိမ္ညိဳ ဘေလာ့ခ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပသည္။
လူေတြကခက္တယ္ဗ်ာ။ ခက္တယ္ဆိုတာဒီလိုပါ။ နားလည္မႈ႕မရွိတာ၊ မသိတတ္တာ၊ အတၱႀကီးတာ၊ ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္တာ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ခက္တယ္လို႕ေၿပာတာ။ သူမ်ားခက္တာကိုပဲ ေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ခက္ေတြလည္း ပါပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူပဲကို။ ကၽြန္ေတာ္ခက္တာေတြကိုေတာ့ ၿပီးမွေၿပာမယ္ဗ်ာ။ သူမ်ားခက္တာေတြ အရင္ ေၿပာပါရေစ။
လူေတြမွာ အခက္ဆံုးတစ္ခုက ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၿမင္ႏိုင္တာပဲ။ ဘာတဲ့ သူမ်ားမ်က္ေခ်းကိုပဲ ၿမင္ၿပီး ကိုယ့္မ်က္ေခ်းၾကေတာ့ မၿမင္ဘူးလို႕ ေၿပာၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ တကယ္မွန္တယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဘူးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ဒီလိုေၿပာတယ္ဗ်ာ။ "ဟိုေကာင္မမ်ား အားအားယားယား သူမ်ားအတင္းခ်ေနလိုက္တာ က်ဳပ္တို႕ၿဖင့္ သူမ်ားအေၾကာင္း ေယာင္လို႕ ေတာင္မေၿပာေပါင္" တဲ့။ ကဲဗ်ာ။ သူေၿပာတာၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးပဲ ၿပံဳးမိပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ေၿပာတာ။ လူေတြက ခက္တယ္လို႕။
တေလာက ဖတ္ဖူးတဲ့ ဘူးရြက္ဟင္းခ်ိဳ ဇာတ္လမ္းေလး လဲအဲလိုပဲ။ အတိုခ်ံဳးပဲ ေၿပာေတာ့မယ္ဗ်ာ။ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ ေယာက္က်ားက ေလၿဖတ္ေနေတာ့ စီးပြားေရး အဆင္မေၿပၾကဘူး ေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ရက္ၾကေတာ့ ဟင္းခ်က္မလို႕ ဟင္းမရွိေတာ့ မိန္းမက အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ သမီးေလးကို ေဘးအိမ္မွာ ဘူးညႊန္႕ သြားခူးခိုင္းတယ္တဲ့။ ဘူးညႊန္႕ သြားခူးတဲ့ သမီးေလးက အၿပန္ၾကေတာ့ ငိုၿပီး ၿပန္လာတယ္တဲ့ဗ်ာ။ အေမက ေမးေတာ့ အဲဒီသြားခူးတဲ့ အိမ္ကအေဒၚႀကီးက ဘူးညႊန္႕လာခူးလို႕ တင္တင္စီးစီး ေၿပာလိုက္လို႕ ငိုတာလို႕ေၿပာသတဲ့။ အဲဒါနဲ႕ အေဖေရာ အေမေရာ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ၾကၿပီး ဘူးညႊန္႕ တစ္စီး အတြက္နဲ႕ ဒီလိုအေၿပာခံရတာ ေနာက္အေၿပာမခံရေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုၿပီး ႀကိဳးစားၾကတာ ေနာက္ေတာ့ စီးပြားေရး အတန္အသင့္ အဆင္ေၿပသြားတဲ့ အေၾကာင္းပါ။
ဒီဇာတ္လမ္းက ေယဘူယ်အားၿဖင့္ ဘာ မက္ေဆ့စ္ ေပးခ်င္တာလည္းဆိုေတာ့ ဘူးရြက္တစ္ညႊန္႕ေၾကာင့္ မခံခ်င္စိတ္၊ အဲဒီကေနႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေပၚလာၿပီး ေအာင္ၿမင္တဲ့အေၾကာင္း အဲလိုေၿပာခ်င္တာ လို႕ယူဆပါတယ္။ တၿခားဖက္ကေနေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီလိုဗ်။
ဘူးရြက္သြားေတာင္းလို႕ ေၿပာဆိုလြတ္လိုက္တဲ့ မိန္းမႀကီးက အၿပင္ေလာကမွာ ဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ေတာ္ရံုတန္ရံု စိတ္ထားရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ဘူးရြက္တစ္ခါလာေတာင္းရံု နဲ႕ေတာ့ စိတ္မဆိုးေလာက္ပါဘူး။ သူတို႕မိသားစုကေရာ ဘူးရြက္အၿပင္ဘာေတာင္းဖူးလဲ။ ေန႕တိုင္းေတာင္းေနသလား။ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ သူသူကိုယ္ကုိယ္စိတ္တိုမွာပဲေလ။ အဲလိုမၿမင္ပဲနဲ႕ ဘူးရြက္ေလးေတာင္းတာမ်ား ေၿပာဆိုလိုကတာလို႕ ပဲလူေတြကၿမင္ၾကတယ္ေလ။ ကိုယ့္လိုအပ္ခ်က္ကိုၾကေတာ့ မၿမင္ၾကဘူး။ ကဲ မခက္လား။
ၿပီးေတာ့လာၿပီ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း။ စင္ကာပူမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ၿဖစ္တာ တစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ ဘာလဲဆိုေတာ့ စက္ဘီးေတြ ပလက္ေဖာင္းေပၚ တက္စီးတာကိုပဲ။ လမ္းေလးမ်ား ေအးေအးေဆးေဆး ေလွ်ာက္ရင္ခ်င္ ဘယ္ေတာ့မွ ေအးေအး မေလွ်ာက္ရဘူး။ ေနာက္ကေန ကလင္ ကလင္ နဲ႕လုပ္လိုက္ တိန္ ကနဲ တင္ကနဲ တီးလိုက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေနာက္ကေန ေဆာင့္တြန္းပစ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္မိပါရဲ႕။
အဲ ဒါက ကၽြန္ေတာ္စက္ဘီး မစီးဖူးခင္က အေတြးခင္ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါေတာ့ သူငယ္ခ်င္း စက္ဘီးယူစီးၿပီး တစ္ေနရာသြားၿပန္ေတာ့ ဟဲဟဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ သူေတြကို ေနာက္ကေန သိမ္းက်ံဳး တိုက္ပစ္ခ်င္ၿပန္ေရာဗ်ာ။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ ေရွ႕မွာ ကိုးလိုးကန္႕လန္႕နဲ႕။ ဘယ္ဘက္ေရွာင္ရမလို ညာဘက္က ေရွာင္ရမလိုနဲ႕။ ေတာ္ေတာ္ ခက္တဲ့ လူေတြပဲ။
အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ဘာသြားေတြ႕လည္း ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အတၱကိုပဲဗ်။ လူတိုင္းမွာေတာ့ အနည္းနဲ႕ အမ်ား အတၱရွိၾကတာပဲ။ အတၱမရွိဖို႕ဆိုတာ သာမာန္လူအတြက္ မလြယ္ပါဘူး။ အဲဒီအတၱကို ဘယ္လိုတံု႕ၿပန္မလဲ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။
ေကာင္းတဲ့ အရာအားလံုးကို လူတိုင္းလိုက္လုပ္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဥပမာ ငါးပါးသီလ ကိုပဲၾကည့္ေလ။ ေကာင္းတယ္၊ လူတိုင္းသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ကယ္ လံုႏိုင္တဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ။ မရွိဘူးဗ်။ လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္လို႕ရတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အဆင္မေၿပတာ အဲဒီ အတၱေၾကာင့္ပဲလို႕ ထင္ပါတယ္။ လူတိုင္းကေတာ့ ကိုယ္မွန္တယ္လို႕ ထင္ၾကတာပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုးမွန္တယ္ဗ်။ ဥပမာ ေခြးသား အရမ္းႀကိဳက္တဲ့သူနဲ႕ ေခြးအရမ္းခ်စ္တဲ့ သူအတူတူေနၾကရင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ၿပသနာ တက္မွာပဲ လို႕ေတြးၾကည့္လို႕ရတယ္ဗ်။ ဘယ္သူမွားသလဲ မွန္သလဲကေတာ့ ဘယ္လိုေၿပာမလဲ။
လူေတြကခက္ေနတာ ရုပ္ရွင္ထဲကလို လူဆိုးနဲ႕ ဇာတ္လိုက္ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ႀကီး ခြဲၾကည့္ခ်င္ၾကတယ္။ အၿပင္ေလာကမွာ အဲဒီအေၿခအေနကရွားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အဆင္မေၿပၿဖစ္ခဲ့တဲ့သူ၊ မတဲ့ခဲ့တဲ့သူေတြအေၾကာင္း။ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ သူတို႕လည္း သူတို႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာေတာ့ ပံုမွန္လူေတြပဲ။ အဲ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ေတာ့ လူေကာင္းေတြပဲ။ အဲလိုဆို ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကေရာလူဆိုးလား။ ကၽြန္ေတာ္လည္းလူဆိုးမဟုတ္ဘူး လို႕ထင္တာပါပဲ။ အေၿဖကေတာ့ အေၿခအေနတစ္ခုခုမွာ ကေတာက္ကဆၿဖစ္ၾကလို႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္မတည့္ၾကတာပဲလို႕။ အဲဒါကို လူဆိုးလူေကာင္းခြဲေနလို႕ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အေၿဖထြက္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။
တကယ္ဗ်။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ ကိုယ့္အမွားကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မၿမင္ဘူး။ သူမ်ားအမွားပဲ ၿမင္တတ္တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါခ်င္ပါမွာပါ။ တကယ္ၿဖစ္သင့္တာက လူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ အဆင္မေၿပၿဖစ္ရင္ ငါဘာမွားသြားလည္း အရင္စဥ္းစားသင့္တယ္။ ၿပီးမွ အေၾကာင္းအရင္း ေသခ်ာရွာ။ ရုပ္ရွင္ၿပသလို တစ္ကြက္ၿခင္းရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေပၚလာလိမ့္မယ္။ အဲလို မဟုတ္ပဲ ငါဒီေလာက္ေကာင္းတာကို ဟိုအေကာင္မ်ား ယုတ္မာလိုက္တာလို႕ စဥ္းစားရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အေၿဖထြက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
Chicken Soup For the Soul ထဲက ၀တၳဳတိုေလး တစ္ပုဒ္လိုပဲ။ ဒီလိုဗ်။
တစ္ခါက ခရီးသြားတစ္ဦးက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕နားေရာက္လာေတာ့ ၿမိဳ႕ အ၀င္၀မွာ ထိုင္ေနတဲဲ့ ပညာရွိႀကီး ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ဒီၿမိဳ႕က လူေတြက စိတ္ေနစိတ္ထား ဘယ္လိုရွိၾကသလဲလို႕ ေမးတယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ပညာရွိႀကီးက ခရီးသြားကို ခင္ဗ်ား အရင္ထြက္လာခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ကလူေတြကေရာ ဘယ္လိုလဲဗ်လို႕ ၿပန္ေမးလိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ခရီးသြားက ‘ဟာဗ်ာ အရင္ၿမိဳ႕ကလူေတြကေတာ့ ယုတ္မာလိုက္တာဗ်ာ။ တကယ္ကို စိတ္ပုတ္တဲ့ သူေတြပဲ ကၽြန္ေတာ္ၿဖင့္ အဲဒီၿမိဳ႕က ၿမန္ၿမန္ထြက္လာတာ ကံေကာင္းတာပဲ’ လို႕ ေၿဖသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ပညာရွိႀကီးက ‘ဒီၿမိဳ႕မွာလည္း ခင္ဗ်ား အဲလိုလူေတြပဲ ေတြ႕ရဦးမွာပါပဲ’ လို႕ ၿပန္ေၿဖသတဲ့။
ခဏေနေတာ့ ေနာက္ခရီးသြားတစ္ဦးေရာက္လာၿပီး ပထမခရီးသြားအတိုင္းပဲ ေမးၿပန္သတဲ့။ ပညာရွိႀကီးလည္း ပထမခရီးသြားကို ေမးသလိုၿပန္ေမးေတာ့ ဒုတိယခရီးသြားက ‘အရင္ၿမိဳ႕က လူေတြကဗ်ာ ေတာ္ေတာ္ ကိုစိတ္ေကာင္းရွိၾကတာဗ်။ ကူညီတတ္တာလည္းလြန္ေရာဗ်ာ။ စိတ္ထားလည္း ေကာင္းလိုက္ၾကတာ။ က်ဳပ္ၿဖင့္ အဲဒီၿမိဳ႕က ထြက္လာရတာ စိတ္ေတာင္ မေကာင္းဘူး။ မၿဖစ္လို႕သာ ထြက္လာခဲ့တာ’ လို႕ ေၿဖသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ပညာရွိႀကီးက ‘ဒီၿမိဳ႕မွာလည္း ခင္ဗ်ား အဲလိုလူေတြပဲ ေတြ႕ရဦးမွာပါပဲ’ လို႕ ၿပန္ေၿဖလိုက္ပါတယ္တဲ့။
ကဲအဲဒီေတာ့ဗ်ာ မိတ္ေဆြလည္း တၿခားလူေတြကပဲ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ (ကိုယ္ကေတာ့ မခက္ဘူး) လို႕ ထင္ေနရင္ အင္း ေရွ႕ေလွ်ာက္လည္း ခက္တဲ့ သူေတြပဲ ေတြ႕ရဦးမွာပါပဲ လို႕ ပညာရွိႀကီးက ေၿပာမွာ အေသအခ်ာပဲဗ်ိဳ႕။
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၀။
မိုးတိမ္ညိဳ
မိုးတိမ္ညိဳ ဘေလာ့ခ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပသည္။
လူေတြကခက္တယ္ဗ်ာ။ ခက္တယ္ဆိုတာဒီလိုပါ။ နားလည္မႈ႕မရွိတာ၊ မသိတတ္တာ၊ အတၱႀကီးတာ၊ ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္တာ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ခက္တယ္လို႕ေၿပာတာ။ သူမ်ားခက္တာကိုပဲ ေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ခက္ေတြလည္း ပါပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူပဲကို။ ကၽြန္ေတာ္ခက္တာေတြကိုေတာ့ ၿပီးမွေၿပာမယ္ဗ်ာ။ သူမ်ားခက္တာေတြ အရင္ ေၿပာပါရေစ။
လူေတြမွာ အခက္ဆံုးတစ္ခုက ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၿမင္ႏိုင္တာပဲ။ ဘာတဲ့ သူမ်ားမ်က္ေခ်းကိုပဲ ၿမင္ၿပီး ကိုယ့္မ်က္ေခ်းၾကေတာ့ မၿမင္ဘူးလို႕ ေၿပာၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ တကယ္မွန္တယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဘူးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ဒီလိုေၿပာတယ္ဗ်ာ။ "ဟိုေကာင္မမ်ား အားအားယားယား သူမ်ားအတင္းခ်ေနလိုက္တာ က်ဳပ္တို႕ၿဖင့္ သူမ်ားအေၾကာင္း ေယာင္လို႕ ေတာင္မေၿပာေပါင္" တဲ့။ ကဲဗ်ာ။ သူေၿပာတာၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးပဲ ၿပံဳးမိပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ေၿပာတာ။ လူေတြက ခက္တယ္လို႕။
တေလာက ဖတ္ဖူးတဲ့ ဘူးရြက္ဟင္းခ်ိဳ ဇာတ္လမ္းေလး လဲအဲလိုပဲ။ အတိုခ်ံဳးပဲ ေၿပာေတာ့မယ္ဗ်ာ။ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။ ေယာက္က်ားက ေလၿဖတ္ေနေတာ့ စီးပြားေရး အဆင္မေၿပၾကဘူး ေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ရက္ၾကေတာ့ ဟင္းခ်က္မလို႕ ဟင္းမရွိေတာ့ မိန္းမက အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ သမီးေလးကို ေဘးအိမ္မွာ ဘူးညႊန္႕ သြားခူးခိုင္းတယ္တဲ့။ ဘူးညႊန္႕ သြားခူးတဲ့ သမီးေလးက အၿပန္ၾကေတာ့ ငိုၿပီး ၿပန္လာတယ္တဲ့ဗ်ာ။ အေမက ေမးေတာ့ အဲဒီသြားခူးတဲ့ အိမ္ကအေဒၚႀကီးက ဘူးညႊန္႕လာခူးလို႕ တင္တင္စီးစီး ေၿပာလိုက္လို႕ ငိုတာလို႕ေၿပာသတဲ့။ အဲဒါနဲ႕ အေဖေရာ အေမေရာ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ၾကၿပီး ဘူးညႊန္႕ တစ္စီး အတြက္နဲ႕ ဒီလိုအေၿပာခံရတာ ေနာက္အေၿပာမခံရေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုၿပီး ႀကိဳးစားၾကတာ ေနာက္ေတာ့ စီးပြားေရး အတန္အသင့္ အဆင္ေၿပသြားတဲ့ အေၾကာင္းပါ။
ဒီဇာတ္လမ္းက ေယဘူယ်အားၿဖင့္ ဘာ မက္ေဆ့စ္ ေပးခ်င္တာလည္းဆိုေတာ့ ဘူးရြက္တစ္ညႊန္႕ေၾကာင့္ မခံခ်င္စိတ္၊ အဲဒီကေနႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေပၚလာၿပီး ေအာင္ၿမင္တဲ့အေၾကာင္း အဲလိုေၿပာခ်င္တာ လို႕ယူဆပါတယ္။ တၿခားဖက္ကေနေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီလိုဗ်။
ဘူးရြက္သြားေတာင္းလို႕ ေၿပာဆိုလြတ္လိုက္တဲ့ မိန္းမႀကီးက အၿပင္ေလာကမွာ ဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ေတာ္ရံုတန္ရံု စိတ္ထားရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ဘူးရြက္တစ္ခါလာေတာင္းရံု နဲ႕ေတာ့ စိတ္မဆိုးေလာက္ပါဘူး။ သူတို႕မိသားစုကေရာ ဘူးရြက္အၿပင္ဘာေတာင္းဖူးလဲ။ ေန႕တိုင္းေတာင္းေနသလား။ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ သူသူကိုယ္ကုိယ္စိတ္တိုမွာပဲေလ။ အဲလိုမၿမင္ပဲနဲ႕ ဘူးရြက္ေလးေတာင္းတာမ်ား ေၿပာဆိုလိုကတာလို႕ ပဲလူေတြကၿမင္ၾကတယ္ေလ။ ကိုယ့္လိုအပ္ခ်က္ကိုၾကေတာ့ မၿမင္ၾကဘူး။ ကဲ မခက္လား။
ၿပီးေတာ့လာၿပီ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း။ စင္ကာပူမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ၿဖစ္တာ တစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ ဘာလဲဆိုေတာ့ စက္ဘီးေတြ ပလက္ေဖာင္းေပၚ တက္စီးတာကိုပဲ။ လမ္းေလးမ်ား ေအးေအးေဆးေဆး ေလွ်ာက္ရင္ခ်င္ ဘယ္ေတာ့မွ ေအးေအး မေလွ်ာက္ရဘူး။ ေနာက္ကေန ကလင္ ကလင္ နဲ႕လုပ္လိုက္ တိန္ ကနဲ တင္ကနဲ တီးလိုက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေနာက္ကေန ေဆာင့္တြန္းပစ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္မိပါရဲ႕။
အဲ ဒါက ကၽြန္ေတာ္စက္ဘီး မစီးဖူးခင္က အေတြးခင္ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါေတာ့ သူငယ္ခ်င္း စက္ဘီးယူစီးၿပီး တစ္ေနရာသြားၿပန္ေတာ့ ဟဲဟဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ သူေတြကို ေနာက္ကေန သိမ္းက်ံဳး တိုက္ပစ္ခ်င္ၿပန္ေရာဗ်ာ။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ ေရွ႕မွာ ကိုးလိုးကန္႕လန္႕နဲ႕။ ဘယ္ဘက္ေရွာင္ရမလို ညာဘက္က ေရွာင္ရမလိုနဲ႕။ ေတာ္ေတာ္ ခက္တဲ့ လူေတြပဲ။
အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ဘာသြားေတြ႕လည္း ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အတၱကိုပဲဗ်။ လူတိုင္းမွာေတာ့ အနည္းနဲ႕ အမ်ား အတၱရွိၾကတာပဲ။ အတၱမရွိဖို႕ဆိုတာ သာမာန္လူအတြက္ မလြယ္ပါဘူး။ အဲဒီအတၱကို ဘယ္လိုတံု႕ၿပန္မလဲ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။
ေကာင္းတဲ့ အရာအားလံုးကို လူတိုင္းလိုက္လုပ္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဥပမာ ငါးပါးသီလ ကိုပဲၾကည့္ေလ။ ေကာင္းတယ္၊ လူတိုင္းသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ကယ္ လံုႏိုင္တဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ။ မရွိဘူးဗ်။ လက္ခ်ိဳးေရၾကည့္လို႕ရတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အဆင္မေၿပတာ အဲဒီ အတၱေၾကာင့္ပဲလို႕ ထင္ပါတယ္။ လူတိုင္းကေတာ့ ကိုယ္မွန္တယ္လို႕ ထင္ၾကတာပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုးမွန္တယ္ဗ်။ ဥပမာ ေခြးသား အရမ္းႀကိဳက္တဲ့သူနဲ႕ ေခြးအရမ္းခ်စ္တဲ့ သူအတူတူေနၾကရင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ၿပသနာ တက္မွာပဲ လို႕ေတြးၾကည့္လို႕ရတယ္ဗ်။ ဘယ္သူမွားသလဲ မွန္သလဲကေတာ့ ဘယ္လိုေၿပာမလဲ။
လူေတြကခက္ေနတာ ရုပ္ရွင္ထဲကလို လူဆိုးနဲ႕ ဇာတ္လိုက္ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ႀကီး ခြဲၾကည့္ခ်င္ၾကတယ္။ အၿပင္ေလာကမွာ အဲဒီအေၿခအေနကရွားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အဆင္မေၿပၿဖစ္ခဲ့တဲ့သူ၊ မတဲ့ခဲ့တဲ့သူေတြအေၾကာင္း။ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ သူတို႕လည္း သူတို႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာေတာ့ ပံုမွန္လူေတြပဲ။ အဲ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ေတာ့ လူေကာင္းေတြပဲ။ အဲလိုဆို ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကေရာလူဆိုးလား။ ကၽြန္ေတာ္လည္းလူဆိုးမဟုတ္ဘူး လို႕ထင္တာပါပဲ။ အေၿဖကေတာ့ အေၿခအေနတစ္ခုခုမွာ ကေတာက္ကဆၿဖစ္ၾကလို႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္မတည့္ၾကတာပဲလို႕။ အဲဒါကို လူဆိုးလူေကာင္းခြဲေနလို႕ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အေၿဖထြက္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။
တကယ္ဗ်။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ ကိုယ့္အမွားကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မၿမင္ဘူး။ သူမ်ားအမွားပဲ ၿမင္တတ္တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါခ်င္ပါမွာပါ။ တကယ္ၿဖစ္သင့္တာက လူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ အဆင္မေၿပၿဖစ္ရင္ ငါဘာမွားသြားလည္း အရင္စဥ္းစားသင့္တယ္။ ၿပီးမွ အေၾကာင္းအရင္း ေသခ်ာရွာ။ ရုပ္ရွင္ၿပသလို တစ္ကြက္ၿခင္းရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေပၚလာလိမ့္မယ္။ အဲလို မဟုတ္ပဲ ငါဒီေလာက္ေကာင္းတာကို ဟိုအေကာင္မ်ား ယုတ္မာလိုက္တာလို႕ စဥ္းစားရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အေၿဖထြက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
Chicken Soup For the Soul ထဲက ၀တၳဳတိုေလး တစ္ပုဒ္လိုပဲ။ ဒီလိုဗ်။
တစ္ခါက ခရီးသြားတစ္ဦးက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕နားေရာက္လာေတာ့ ၿမိဳ႕ အ၀င္၀မွာ ထိုင္ေနတဲဲ့ ပညာရွိႀကီး ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ဒီၿမိဳ႕က လူေတြက စိတ္ေနစိတ္ထား ဘယ္လိုရွိၾကသလဲလို႕ ေမးတယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ပညာရွိႀကီးက ခရီးသြားကို ခင္ဗ်ား အရင္ထြက္လာခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ကလူေတြကေရာ ဘယ္လိုလဲဗ်လို႕ ၿပန္ေမးလိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ခရီးသြားက ‘ဟာဗ်ာ အရင္ၿမိဳ႕ကလူေတြကေတာ့ ယုတ္မာလိုက္တာဗ်ာ။ တကယ္ကို စိတ္ပုတ္တဲ့ သူေတြပဲ ကၽြန္ေတာ္ၿဖင့္ အဲဒီၿမိဳ႕က ၿမန္ၿမန္ထြက္လာတာ ကံေကာင္းတာပဲ’ လို႕ ေၿဖသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ပညာရွိႀကီးက ‘ဒီၿမိဳ႕မွာလည္း ခင္ဗ်ား အဲလိုလူေတြပဲ ေတြ႕ရဦးမွာပါပဲ’ လို႕ ၿပန္ေၿဖသတဲ့။
ခဏေနေတာ့ ေနာက္ခရီးသြားတစ္ဦးေရာက္လာၿပီး ပထမခရီးသြားအတိုင္းပဲ ေမးၿပန္သတဲ့။ ပညာရွိႀကီးလည္း ပထမခရီးသြားကို ေမးသလိုၿပန္ေမးေတာ့ ဒုတိယခရီးသြားက ‘အရင္ၿမိဳ႕က လူေတြကဗ်ာ ေတာ္ေတာ္ ကိုစိတ္ေကာင္းရွိၾကတာဗ်။ ကူညီတတ္တာလည္းလြန္ေရာဗ်ာ။ စိတ္ထားလည္း ေကာင္းလိုက္ၾကတာ။ က်ဳပ္ၿဖင့္ အဲဒီၿမိဳ႕က ထြက္လာရတာ စိတ္ေတာင္ မေကာင္းဘူး။ မၿဖစ္လို႕သာ ထြက္လာခဲ့တာ’ လို႕ ေၿဖသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ပညာရွိႀကီးက ‘ဒီၿမိဳ႕မွာလည္း ခင္ဗ်ား အဲလိုလူေတြပဲ ေတြ႕ရဦးမွာပါပဲ’ လို႕ ၿပန္ေၿဖလိုက္ပါတယ္တဲ့။
ကဲအဲဒီေတာ့ဗ်ာ မိတ္ေဆြလည္း တၿခားလူေတြကပဲ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ (ကိုယ္ကေတာ့ မခက္ဘူး) လို႕ ထင္ေနရင္ အင္း ေရွ႕ေလွ်ာက္လည္း ခက္တဲ့ သူေတြပဲ ေတြ႕ရဦးမွာပါပဲ လို႕ ပညာရွိႀကီးက ေၿပာမွာ အေသအခ်ာပဲဗ်ိဳ႕။
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၀။
မိုးတိမ္ညိဳ
မိုးတိမ္ညိဳ ဘေလာ့ခ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပသည္။
Friday, December 24, 2010
Tuesday, December 21, 2010
ဥိးသန္းေရႊကို ေထာက္ခံၿခင္း
ဥိးသန္းေရႊကို ေထာက္ခံၿခင္း ( ေရးသားသူ..ေကာင္းကင္ကလူ )
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မဖြံ႕ျဖိဳးသည့္က႑ မရွိဟု ဗိုလ္သန္းေရႊမွ သင္တန္းဆငး္ပြဲအခမ္းအနားတစ္ခုတြင္ ခပ္တည္တည္ေျပာျကားသြားခဲ့သည္။ကြ်န္ပ္ အေနနွင့္လည္း တာ၀န္သိအမ်ိဳးခ်စ္ျပည္သူတေယာက္ပီသစြာ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ ေဖာ္လိုလိုက္ရသည္ရွိေသာ္-
စိုက္ပ်ိဳးေရး ။ ။ UNODC မွပင္ အသိအမွတ္ျပဳရသည္အထိ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးေရးတြင္ အထူးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ ေနသည္။ ေနာင္အနာဂတ္တြင္ ကမၻာ့နံပါတ္တစ္ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ရာေဒသအျဖစ္ေရာက္ရွိေအာင္
အစြမ္းကုန္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟုလညး္ သက္ဆိုင္သူမ်ားမွ ကတ္ိျပဳေျပာျကားထားသည္။
စြမ္းအင္ ။ ။ ေနာက္ေခ်း မွ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ထုတ္ယူသံုးစြဲျခင္း။ ျကက္ဆူဆီမွ ေလာင္စာဆီထုတ္ယူသံုးစြဲျခင္းျဖင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးၿပီး ႏုိင္ငံမ်ားကပင္ လက္ဖ်ားခါသြားရသည္အထိ တိုးတက္လ်က္ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ သနားျကင္နာတတ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ တိရိစၦာန္မ်ားကို
မႏွိပ္စက္လိုသျဖင့္ အစိုးရမွ ျဖန္႕ျဖဴးေပးေသာ ဓါတ္အားကို သာ သံုးစြဲျကေသာ္လညး္ ႏိုင္ငံႏွင့္အ၀ွမ္း မီးလာခ်ိန္တြင္ ထိ္န္ထိန္လင္း ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ထိနး္သိမ္းေရးကို အေလးထားသျဖင့္လည္း ျကက္ဆူအစားထိုး ဒီဇယ္ ဓါတ္ဆီမ်ားကိုသာ အမ်ားဆံုးသံုးစြဲေနျကလ်က္ရွိသည္။
ဖ်က္ဆီးႏိုင္ေသာ ေအးခ်မ္းစြာဆႏၷျပမႈမ်ားကို ျဖိဳခြင္းရန္ ဖြင့္လွစ္ေသာ တိတ္တိတ္ပုန္း တုတ္သိုိင္း သင္တန္းမ်ားတြင္လညး္ ေန႕စားလေပး စြမး္အားရွင္မ်ား တက္တက္ျကြျကြ တက္ေရာက္လ်က္ မခံမရပ္ႏိုင္ေသာျပည္သူမ်ား အမည္ကိုခံယူရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျကလ်က္ရွိသည္။
ပညာေရး ။ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျကီးမ်ားႏွင့္ စူပါ စီးပြါးေရးသမားမ်ား၏ သားသမီးမ်ားအားလံုးနီးပါး ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပညာသင္ယူေနႏိုင္ ၾကၿပီျဖစ္သည္။ ျပည္ပတြင္ မတက္ေရာက္ႏိုင္သူမ်ားကိုလည္း ေအးခ်မ္းစြာပညာသင္ျကားႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ တကၠသိုလ္ မ်ားကို ျမိဳ႕ျပင္ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္မ်ားသို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးထားၿပီးၿဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းတြင္လညး္ ၀ိဇၹာ သိပၸံ ေန႕တက္ / အေ၀းသင္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ၊ ေရွ႕ေန ၊ဆရာ၀န္ ၊မဟာဘြဲ႕၊ ပါရဂဴဘြဲ႕ စသည့္ ပညာတတ္မ်ား စက္ႏွင့္လွည့္ထုတ္သကဲ့သို႕ အေရအတြက္မ်ားစြာ ႏွစ္စဥ္ေပၚထြန္းေနေပသည္။ အထူးတိုးတက္သည့္အခ်က္မွာ ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္အားလံုးနီးပါး အမိျမန္မာစာကို ေကာင္းစြာ ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ ေျပာဆိုတတ္ျကျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတ၀န္းလံုးအတိုင္းအတာ အရဆုိလွ်င္ စာမသင္ႏိုင္သူမ်ားမွလြဲ၍ အားလံးု စာတတ္ေျမာက္ေနၿပီျဖစ္ေျကာင္း ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ေတြ႕၇ွိရေပသည္။
ဘြဲ႕ရလူငယ္မ်ားအေနၿဖင့္ ဆိုက္ကားသမား ၊ ကြမ္းယာသည္ ၊ဂ်ာနယ္လက္ေပြ႕ေရာင္းသူ အစရွိသျဖင့္ တပိုင္တနိင္ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထူေထာင္ႏိုင္သကဲ့သို႕ အေရာင္းစာေရး ။ စားပြဲထုိး ။ စပယ္ရာ စသည့္ လခစားအလုပ္မ်ားတြင္လည္း ထိုက္ထိုက္တန္တန္ လစာမ်ားျဖင့္
၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ျကၿပီ ျဖစ္သည္။ အစိုးရ၀န္ထမ္း အပိုင္းတြင္လညး္ အသိပညာ အတတ္ပညာမ်ား လြန္စြာျပည့္စံုသည္ဟု ထင္ရေသာ အရပ္၀တ္လဲ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ထိပ္ပိုင္းရာထူးမ်ားတြင္ တာ၀န္ယူေစၿပီးျဖစ္သည္။ ပညာမတတ္သူမ်ားပင္လွ်င္ အႏွိပ္ခန္း။ ကာရာအိုေက။ အလွျပင္ဆိုင္။
ႏို္က္ကလပ္မ်ားတြင္ လြယ္လင့္တကူ လုပ္ကိုင္ႏီုင္ရန္ လမ္းဖြင့္ေပးထားလ်က္ရွိသည္။ ကေလးသူငယ္မ်ားမွအစ လၻက္ရည္ဆိုင္တြင္ စားပြဲထိုးေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ မျကာမတင္ကာလတြင္ ကမၻာ့အလယ္
အလုပ္လက္မဲ့အနည္းဆံုးနိုင္ငံအျဖစ္ ၀င့္ထည္ႏိုင္ေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္မွ အနစ္နာခံကာ အျခားတိုင္းျပည္မ်ားသို႕ တင္ပို႕ေရာင္းခ်ေပးလ်က္ရွိသည္။
ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ားလည္း တည္ျငီမ္၍ ေငြေျကးေဖာင္းပြမႈနႈနး္ အလြန္နည္း သျဖင့္ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ ကန္စြန္းရြက္ႏွင့္ ငါးပိကဲ့သို႕ေသာ ဗီတာမင္ျပည့္၀သည့္အစာမ်ားကို ေန႕စဥ္ စားသံုးႏိုင္လ်က္ရွိျကသည္။
ႏိုင္ငံေရး ဆိုဒ္မ်ားကို ဘန္းထားျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း အဘက္ဘက္မွ စနစ္တက်ျမွင့္တင္လ်က္ရွိသည္။ အေျခခံဆက္သြယ္ေရးျဖစ္သည့္ တယ္လီဖုန္းဆိုလွ်င္လည္း အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း တေျဖးေျဖး
ျကိုးပမ္းလာမႈေျကာင့္ အနိ္မ့္ဆံုးေစ်းမွာ နိုင္ငံတကာႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ အဆတစ္ရာေက်ာ္ေက်ာ္ေလးသာ ျမင့္တက္ေနေတာ့သည္။ ယခု နႈန္းအတိုင္းဆိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္အႏွစ္ေလးဆယ္မွ ေျခာက္ဆယ္အတြင္း နိင္ငံတကာနွင့္ တန္းတူျပည္သူတိုင္း သံုးစြဲႏိုင္မည္ျဖစ္ေျကာင္း အားတက္စဖြယ္ ေတြ႕ရွိရသည္။
ဖုန္းလိုင္းမ်ား မ်ားျပားလာသကဲ့သို႕ ေခၚမရျခင္း။ စကားသံမျကားရျခင္း။ မတ္ေဆ့ခ်္ မွားယြင္းေရာက္ရွိျခင္း ကဲ့သို႕ေသာ အေသးအဖြဲျပႆနာေလးမ်ားမွလြဲ၍ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ စတိုင္က်က် ဖုန္းကို ပါးစပ္နားကပ္ၿပီး ေျပာတတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ေနႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
စာမူမ်ားမွအပ က်န္သည့္ေျကာ္ျငာကဲ့သို႕ေသာ အရာမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ျပခြင့္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ရာ မျကံုစဖူး ထူးကဲေသာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ကို ရရွိေနျကၿပီျဖစ္သည္။အနုပညာရွင္မ်ားကိုလည္း မသီဆိုရ။ မရိုက္ကူးရ။
မထုတ္လုပ္ရ ဟု ပိတ္ပင္သည္မွ လြဲ၍ အသက္ကိုရန္မရွာဘဲ လြတ္လပ္စြာေဖ်ာ္ေျဖႏုိင္သည္ ျဖစ္ေပသည္။
ထုတ္ေပးေနလ်က္ရွိသည္။ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေ၇းတြင္လည္း တရုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္သားအဖ ၊ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ သမီးေယာက္ဖ သဖြယ္ရင္းႏွီးခင္မင္စြာဆက္ဆံလ်က္၇ွိရာ ကမၻာ့တလြႊားတြင္ ေရာက္ရွိေနျကေသာ ေရႊျမန္မာမ်ားမွာ မိမိတို႕၏ ပတ္စ္ပို႕အနီေရာင္ေလးမ်ားကို ျပသလိုက္သည္ႏွင့္ တေလးတစား အေရးေပး ဆက္ဆံခံေနရလ်က္ရွိေပသည္။
တြင္းထြက္ ႏွင့္ သယံဇာတ ။ ။ကြ်န္းသစ္၊ ေရနံ ၊ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕၊ ပတၱျမား ၊ေက်ာက္စိမ္း ၊ သစ္ေမႊး ၊ရာဘာ ၊ ျကိမ္ အစရွိသည့္ ေငြရေပါက္ရလမ္းရွိသည့္ အရာအားလံုးကို စီမံကိနး္လ်ာထားခ်က္ထက္ ေက်ာ္လြန္ေအာင္ တင္ပို႕ေရာင္းခ်လ်က္ရွိသည္။ ရရွိလာေသာ ဘဏၰာေငြမ်ားမွာ လြန္စြာမ်ားျပားေသာ္လည္း တိုင္းတပါးမွ မ်က္စိက်က်ဴးေက်ာ္မည္စိုးေသာေျကာင့္ စာရင္းမျပဘဲ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက အနစ္နာခံ ထိန္းသိမ္းေပးထားလ်က္ရွိသည္။
တည္ေဆာက္ေပးၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ေဆးႏွင့္ ဆရာ၀န္လံုေလာက္စြာ မရွိေသာ္လည္း ျပည္သူမ်ားမွာ ထိုခုတင္မ်ားေပၚတြင္ ေအးခ်မ္းစြာ ေ၀ဒနာခံစားရင္း ေသရက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ က်န္းမာေ၇း အတြက္ လြန္စြာ အႏၱရာယ္ျကီးေသာ စားအုန္းဆီကို ေရာေနွာေ၇ာင္းခ်ျခငး္ကို စီးပြါးေရး လိုအပ္ခ်က္အရ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရေသာ္လည္း ဓါတုဆိုးေဆးမ်ားသံုးေသာ အစားအေသာက္နွင့္ေဆး၀ါးမ်ားကို လံုေလာက္ေသာေငြေျကး မရရွိမခ်င္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ပိတ္ပင္ထားျခင္းျဖင့္ ျပည္သူမ်ား၏ က်န္းမာေ၇းကို ကာကြယ္ေပးလ်က္ရွိသည္။
လူမႈေရး ။ ။ ေျမမ်ိဳ၍ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးေပ်ာက္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ လူကုန္ကူးမႈကို တင္းက်ပ္ေသာ ဥပေဒမ်ား ထုတ္ကာ တားဆီးႏွိမ္နင္းခဲ့သျဖင့္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမွလြဲၿပီး မည္သူမွ်
မလုပ္ကိုင္ရဲျကသည္ကို လည္း စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ေတြ႕ရွိေနရသည္။ နိင္ငံလူဦးေရ တိုးတက္မႈနႈနး္ေနွးေကြး သျဖင့္ တရုတ္နိုင္ငံမွ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္မ်ားကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ နိင္ငံသားလက္မွတ္ထုတ္ေပးကာ
အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ ေဆာင္၇ြက္ေနသျဖင့္လည္း မနၱေလး လားရႈိး ျမိဳ႕မ်ားတြင္ ျမန္မာစစ္စစ္ျပည္သူမ်ားမွာ မ်က္စိရႈပ္နားရႈပ္ေသာ ျမိဳ႕တြင္း ေနရာမ်ားကို စြန္႕ခြါ၍ ျမိဳ႕သစ္မ်ားကို ေျပာင္းေ၇ြ႕ေနထိုင္ကာ မ်က္စိေအး နားေအး ေနထိုင္နိုင္လ်က္ရွိေပသည္။
အလႈေငြမ်ားကို တက္တက္ျကြျကြ ထိန္းသိမ္းေပးထားျခင္း။ ေစတနာ၇ွင္မ်ားမွ လႈဒါန္းေသာ ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းမ်ားတြင္ နာမည္တပ္၍ လႈဒါန္းျခငး္ စသည္မ်ားေျကာင့္ နိုင္ငံေတာ္၏ ေစတနာကို ေသခ်ာစြာ နားလည္သေဘာေပါက္လာလ်က္ရွိျကသည္။ အလွည့္က်မီးေလာင္ေသာ ေစ်းမ်ားကိုလည္း
အျမန္ဆံုးကန္ထရိုက္ေပး၍ အဆင့္ျမွင့္ေစ်းသစ္တည္ေဆာက္နိင္ျခင္းေျကာင့္လည္း “က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ” ဟူေသာ ေမတၱာပို႕သံမ်ားကိုလည္း ေ၀ေ၀စည္စည္ တိုင္းျပည္အနွ႕ံ ျကားသိႏိုင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
အရည္အေသြးထက္ျမက္ေသာ နိုင္ငံကိုယ္စားျပဳေဘာလံုးသမားမ်ား ေမြးထုတ္ေပးနိုင္ခဲ့ျခင္းေျကာင့္လည္း ႏိုင္ငံတကာျပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ပြဲ အလီလီဆင္ႏိုင္လုနီးနီးအေျခအေနသို႕ ေရာက္ရွိေနၿပီၿဖစ္သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္၏ ေထာက္ပံ့အားေပးမႈမ်ားေျကာင့္ အားကစားသမားမ်ားမွာလည္း တက္တက္ျကြျကြ ယွဥ္ျပိဳင္ျကသည္မွာ ျမန္မာ့အားကစား ကမၻာကိုလႊမ္းရန္ လက္တကမ္းအလို သို႕ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ေျကာင္းထင္ရွားေနေပသည္။
ျဖစ္ေနသည္အထိပင္။
စီးပြါးေရး ။ ။ သူေတာင္းစားျကီးမ်ား ပင္ တိုက္ေဆာက္ကားစီးေနႏိုင္သျဖင့္ လြန္စြာ ဂုဏ္ယူဖြယ္ ေကာင္းလွေပသည္။ တစ္ဦးခ်င္း ၀င္ေငြတြင္လည္း ျမန္မာက်ပ္ေငြျဖင့္ တြက္ခ်က္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊အစိုးရေငြလဲလွယ္ႏႈန္းျဖင့္ တြက္ခ်က္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း လံုး၀နိမ့္က်ေနျခင္းမရွိေပ။ ျပည္သူမ်ားမွာလည္း စီးပြါးေရး ေခ်ာင္လည္ျကသျဖင့္ အိမ္ေထာင္စုတခုတြင္ အိမ္ဦးနတ္က ေဘာပြဲေလာင္း၊
အိမ္ရွင္မက ႏွစ္လံုးထီထိုး ၊ သားျကိးက က်ဴတံကိုင္ ၊ သမီးငယ္က ခ်ိဳင္းဖတ္ ခ်ဲတြက္ စသျဖင့္ ေအးေအးလူလူ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္ျကေပသည္။ ႏိုင္ငံတ၀န္း ေလာင္းကစားလုပ္ငန္းကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ တရား၀င္၊ တရားမ၀င္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းကိုလည္း အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားကပင္ အားက်အတုယူလ်က္ရွိေနေပသည္။
ထိုသို႕ အဖက္ဖက္ က႑စံုမွ လြန္မတန္စြာ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေနေသာ ေရႊျမန္မာႏိုင္ငံျကီးကို မည္သူက “မတိုးတက္ပါ ဖြံ႕ျဖိဳးမႈအေနွးေကြးဆံုးပါ” ဟု သတ္မွတ္ခ်င္ပါသလဲ။
ေကာင္းကင္ကလူ ( ၁၅.၁၂.၁၀ )
http://simpleviewsonmyland.blogspot.com မွကူးယူေဖၚၿပသည္။
Wednesday, December 15, 2010
ႏြားညီေနာင္
ခေလာက္ ကေလးရယ္တဲ့ ဒိုးဒိုးေဒါင္
သန္းေရႊ ေမာင္ေအး ႏြားလုပ္လို ့
ၾကပ္ေျပး ႏြားညီေနာင္
ႏြားညီေနာင္ …နဖားထိုးလို ့
စည္ေအာင္ကြဲ ့ ဒို ့ေက်ာင္း
ေဒါင္းႏွင့္ ျပည္သူ တူယွဥ္ႏြဲ ကာ
ယူငင္ကာ ခ်ဴဆင္ဆြဲလို ့ရယ္
လွည္းယာဥ္နဲ ့ေမာင္း …
Saturday, December 11, 2010
my best friend
ေပါင္းေလာင္းကုိသက္ေသတည္ေရြ႕
Posted by admin on December 3rd, 2010
အေမအုိဟာ
ေဟာဟုိ ရြာထိပ္လက္ပန္ပင္ေအာက္က
ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့တဲ့ သားတေယာက္ကုိ
အႀကိဳေထာက္ရွာေပေရာ့မယ္။
ေတာရြာမူလတန္းေက်ာင္းေလးရဲ႕
ေခါင္းေလာင္းသံခ်ဳိခ်ဳိ
ေနမညိဳခင္မွာ
သားေမာင္ ေက်ာင္းဆရာေလးရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းကုိ
အေမအလြမ္းမ်ားနဲ႔ လွမ္းလုိ႔ၾကည့္ေနမွာေသခ်ာတယ္။
အေမ့သားခ်စ္
ေဒါင္းစစ္သည္လွ်င္
ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရးမွာ
အသက္ေပးခဲ့ၿပီ။
အုပ္ဖုိၿမိဳ႕ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္
လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္
ပဲခူးတုိင္းအေနာက္ျခမ္း ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး
လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးယုံၾကည္ခ်က္
ရဲလက္တဲ့ေသြးနဲ႔
ေရးခဲ့ေမာ္ကြန္း။
အရပ္ရွည္ရွည္ အသားညိဳညိဳ
ႏွစ္လုိဘြယ္ေကာင္းတဲ့မ်က္နာခ်ဳိခ်ဳိ
႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္တဲ့ ဟန္ပန္အမူအရာ
အနစ္အနာခံတတ္တဲ့စိတ္ထား
ရဲရင့္ျပတ္သားျခင္းမ်ား
ႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္ျမင့္မားမႈေတြနဲ႔
ေလးစားအတုယူဘြယ္ေကာင္းတဲ့
သူရဲေကာင္းတေယာက္ရဲ႕ ႐ုပ္ပုံလႊာ
ဗမာျပည္ ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရးမွာ
ေမာ္ကြန္းေသြးသစ္ထြန္းခဲ့ေပါ့။
ေပါင္းေလာင္းကုိသက္ေသတည္လွ်က္
ေဒါင္းငွက္တမန္
သစၥာမွန္လွ်င္
ခြပ္ေဒါင္းေတာင္ပံခတ္သံ
တျပည္လုံးညံေစ။
ယုံၾကည္တယ္ ရဲေဘာ္
ေမႊးႀကိဳင္ ေမာ္ကြန္း
ရဲျမထြန္းေတာက္
မေဖါက္မျပန္
ေႏြဦးထဲမွာစံေပ်ာ္ေနလိမ့္မယ္။ ။
(ရဲေဘာ္ေမႊးႀကိဳင္သုိ႔ ဦးညြတ္အေလးျပဳပါသည္)
နီလြင္ေသြး(ဒႆနိက)
၂၉ ။ ႏို၀င္ဘာ ။၂၀၁၀
တနလာၤေန႔
Posted by admin on December 3rd, 2010
အေမအုိဟာ
ေဟာဟုိ ရြာထိပ္လက္ပန္ပင္ေအာက္က
ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့တဲ့ သားတေယာက္ကုိ
အႀကိဳေထာက္ရွာေပေရာ့မယ္။
ေတာရြာမူလတန္းေက်ာင္းေလးရဲ႕
ေခါင္းေလာင္းသံခ်ဳိခ်ဳိ
ေနမညိဳခင္မွာ
သားေမာင္ ေက်ာင္းဆရာေလးရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းကုိ
အေမအလြမ္းမ်ားနဲ႔ လွမ္းလုိ႔ၾကည့္ေနမွာေသခ်ာတယ္။
အေမ့သားခ်စ္
ေဒါင္းစစ္သည္လွ်င္
ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရးမွာ
အသက္ေပးခဲ့ၿပီ။
အုပ္ဖုိၿမိဳ႕ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္
လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္
ပဲခူးတုိင္းအေနာက္ျခမ္း ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး
လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးယုံၾကည္ခ်က္
ရဲလက္တဲ့ေသြးနဲ႔
ေရးခဲ့ေမာ္ကြန္း။
အရပ္ရွည္ရွည္ အသားညိဳညိဳ
ႏွစ္လုိဘြယ္ေကာင္းတဲ့မ်က္နာခ်ဳိခ်ဳိ
႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္တဲ့ ဟန္ပန္အမူအရာ
အနစ္အနာခံတတ္တဲ့စိတ္ထား
ရဲရင့္ျပတ္သားျခင္းမ်ား
ႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္ျမင့္မားမႈေတြနဲ႔
ေလးစားအတုယူဘြယ္ေကာင္းတဲ့
သူရဲေကာင္းတေယာက္ရဲ႕ ႐ုပ္ပုံလႊာ
ဗမာျပည္ ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရးမွာ
ေမာ္ကြန္းေသြးသစ္ထြန္းခဲ့ေပါ့။
ေပါင္းေလာင္းကုိသက္ေသတည္လွ်က္
ေဒါင္းငွက္တမန္
သစၥာမွန္လွ်င္
ခြပ္ေဒါင္းေတာင္ပံခတ္သံ
တျပည္လုံးညံေစ။
ယုံၾကည္တယ္ ရဲေဘာ္
ေမႊးႀကိဳင္ ေမာ္ကြန္း
ရဲျမထြန္းေတာက္
မေဖါက္မျပန္
ေႏြဦးထဲမွာစံေပ်ာ္ေနလိမ့္မယ္။ ။
(ရဲေဘာ္ေမႊးႀကိဳင္သုိ႔ ဦးညြတ္အေလးျပဳပါသည္)
နီလြင္ေသြး(ဒႆနိက)
၂၉ ။ ႏို၀င္ဘာ ။၂၀၁၀
တနလာၤေန႔
Monday, December 6, 2010
မတ္လေတာ္လွန္ေရး
က်ေနာ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ ဒဂုန္တာရာ ၏ ကဗ်ာကို ကူးယူေဖၚျပထားျခင္း ျဖစ္သည္။
မတ္လေတာ္လွန္ေရး
မိုးကုပ္ကုပ္၀ယ္
အို-ရုတ္တရက္ ၊ မ်ဥ္းၿဖဴစက္၍
ကြဲအက္ေၾကာင္းရာ ၊ ဟ ဟ လာၿပီး
မိုးၿပာကိုၿဖတ္ ၊ပတၿမားရည္
စီးလည္အဟုန္ ၊နီ ၿမန္းကုန္သည္
အရုဏ္ေပၚစ ၀ိုးတ၀ါး ။
မႈန္မႊားမႊားလွ်င္
၀ိုး၀ါးတိတ္ဆိတ္ ၊ ၾကယ္ေရာင္ရိပ္၀ယ္
ၿမစ္ဆိပ္ႏွင့္လည္း ၊ မနီးမေ၀း
ေခ်ာင္းရိုးေဘးမွ ၊ ေၿဖးေၿဖးညင္းညင္း
ေလွတစင္းထက္ ၊ ေတာတြင္းသားပ်ိဳ
ဖ်ဥ္လက္တိုႏွင့္ ၊ ကိုယ္ကို၀ပ္၍
စိုက္စိုက္ေရွ႕သည္၊ ေၿခာက္ေသြ႕ၿမက္ထံုး
ေကာက္ရိုးဖံုးလ်က္ ၊ ကြယ္ပုန္း၀ွက္လာ
ယူကာ လက္ေထာက္ ၊ အလ်ားေမွာက္သည္
ေလွေအာက္၀မ္းမွ စက္ေသနတ္ ။
အေမွာင္ရိပ္၀ယ္
ေမွးမွိတ္ၿငိမ္သက္ ၊ ေခ်ာင္းေကြ႕ထက္တြင္
အုပ္ယွက္ေထြးေရာ ၊ သင္ေပါင္းေတာဧ။္ ၊
ေနာက္ေက်ာေစးပ်စ္ ၊ ေသာင္ေရစစ္မွ
ဖက္စစ္ကင္းေစာင့္ စစ္စခန္း ။
ေခ်ာင္းကိုေကြ႕ေသာ္ ၊
ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း ၊ ေၿမငူရင္းသို႕
ခ်ဥ္းကပ္ေလွာ္ကာ ၊ နီး၍ လာလွ်င္
အသာရုတ္ခ်င္း ၊ တိတ္ဆိတ္မင္းကို
ၿဖိဳခြင္းၿပင္းထန္ ၊ ေသနတ္သံသည္
ၿမစ္ယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း ။
ေငြလေရာင္လွ်င္
အေမွာင္ညရိပ္ ၊ ေသးေသးစိတ္သား
မိုးထိပ္ တိမ္ေမာ္ ၊ၿငိမ္႕ၿငိမ္႕ေပၚသည္
ေသာ္တာၿပံဳးလဲ့ ၊ ငံု႕ကာၾကည့္ရွင့္
ထြန္းသည့္ ညဥ့္ခါ ၊ ထိန္ထိန္သာေသာ္
က်ယ္စြာ ၀န္းလ်ား ၊ လယ္ကြင္းနားမွ
ေတာဖ်ား ညိဳ႕အုပ္ ၊ မွိတ္တုတ္တုတ္လွ်င္
ယိမ္းလႈပ္ၿပကာ ၊ မီးအိမ္၀ါႏွင့္
အာကာၿပာမႈိင္း ၊ တြဲတြဲဆိုင္း၍
ၿဖဴ၀ိုင္းစက္စက္ ၊ ဆင္းလာသက္မွ
လက္လက္ေရာင္ထင္ ၊ က်သြင္သြင္သည္
ေလယာဥ္ေပၚမွ စစ္ရိပ္ကာ ။
ရြာတစ္ရြာကား ၊
မႈိင္းၿပာမဲညိဳ႕ ၊ မီးရႈိ႕ေလာင္ကၽြမ္း
တင္း၀င္ရမ္းေၾကာင့္ ၊ ပရမ္းပတာ
ထြက္ေၿပးရရွာ ၊ လဟာေသြ႕ေသြ႕
ခိုးေငြ႕ေ၀ေ၀ ၊ မီးေလာင္ေၿမမွာ
ႏြမ္းေခြေပ်ာင္းယဲ့ ၊ ညင္းေလဖြဲ႕က
သဲ့သဲ့ ေခြးေဟာင္သံ တကား ။
ခေရပြင့္လွ်င္ ၊
ေၾကြရင့္၀ါ၀ါ ၊ေၿမထက္မွာလွ်င္
ေရာကာေပါင္းယွက္ ေဟာင္းသစ္ရြက္ႏွင့္
တ၀က္ေမာင္းနီ ၊ ေ၀့လည္လည္ကို
ေလခ်ီသုတ္ၿဖဴး ၊ နီ၀ါကူးသည္
ေႏြဦးေပါက္မို႕ ေရာ္၇ြက္ေၾကြ။
ရင့္ေၾကြ ေညာင္းသည္
ရြက္ေဟာင္း စြန္႕ပစ္ ၊ ဘ၀သစ္သို႕
သနစ္ေၿပာင္းမည္ ၊ ဖူးသစ္မီသည္
အနီထဲမွ ၾကယ္ၿဖဴပြင့္ ။
ဒဂုန္တာရာ
၁၉၄၇ခုနွစ္ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။
မတ္လေတာ္လွန္ေရး
မိုးကုပ္ကုပ္၀ယ္
အို-ရုတ္တရက္ ၊ မ်ဥ္းၿဖဴစက္၍
ကြဲအက္ေၾကာင္းရာ ၊ ဟ ဟ လာၿပီး
မိုးၿပာကိုၿဖတ္ ၊ပတၿမားရည္
စီးလည္အဟုန္ ၊နီ ၿမန္းကုန္သည္
အရုဏ္ေပၚစ ၀ိုးတ၀ါး ။
မႈန္မႊားမႊားလွ်င္
၀ိုး၀ါးတိတ္ဆိတ္ ၊ ၾကယ္ေရာင္ရိပ္၀ယ္
ၿမစ္ဆိပ္ႏွင့္လည္း ၊ မနီးမေ၀း
ေခ်ာင္းရိုးေဘးမွ ၊ ေၿဖးေၿဖးညင္းညင္း
ေလွတစင္းထက္ ၊ ေတာတြင္းသားပ်ိဳ
ဖ်ဥ္လက္တိုႏွင့္ ၊ ကိုယ္ကို၀ပ္၍
စိုက္စိုက္ေရွ႕သည္၊ ေၿခာက္ေသြ႕ၿမက္ထံုး
ေကာက္ရိုးဖံုးလ်က္ ၊ ကြယ္ပုန္း၀ွက္လာ
ယူကာ လက္ေထာက္ ၊ အလ်ားေမွာက္သည္
ေလွေအာက္၀မ္းမွ စက္ေသနတ္ ။
အေမွာင္ရိပ္၀ယ္
ေမွးမွိတ္ၿငိမ္သက္ ၊ ေခ်ာင္းေကြ႕ထက္တြင္
အုပ္ယွက္ေထြးေရာ ၊ သင္ေပါင္းေတာဧ။္ ၊
ေနာက္ေက်ာေစးပ်စ္ ၊ ေသာင္ေရစစ္မွ
ဖက္စစ္ကင္းေစာင့္ စစ္စခန္း ။
ေခ်ာင္းကိုေကြ႕ေသာ္ ၊
ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း ၊ ေၿမငူရင္းသို႕
ခ်ဥ္းကပ္ေလွာ္ကာ ၊ နီး၍ လာလွ်င္
အသာရုတ္ခ်င္း ၊ တိတ္ဆိတ္မင္းကို
ၿဖိဳခြင္းၿပင္းထန္ ၊ ေသနတ္သံသည္
ၿမစ္ယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း ။
ေငြလေရာင္လွ်င္
အေမွာင္ညရိပ္ ၊ ေသးေသးစိတ္သား
မိုးထိပ္ တိမ္ေမာ္ ၊ၿငိမ္႕ၿငိမ္႕ေပၚသည္
ေသာ္တာၿပံဳးလဲ့ ၊ ငံု႕ကာၾကည့္ရွင့္
ထြန္းသည့္ ညဥ့္ခါ ၊ ထိန္ထိန္သာေသာ္
က်ယ္စြာ ၀န္းလ်ား ၊ လယ္ကြင္းနားမွ
ေတာဖ်ား ညိဳ႕အုပ္ ၊ မွိတ္တုတ္တုတ္လွ်င္
ယိမ္းလႈပ္ၿပကာ ၊ မီးအိမ္၀ါႏွင့္
အာကာၿပာမႈိင္း ၊ တြဲတြဲဆိုင္း၍
ၿဖဴ၀ိုင္းစက္စက္ ၊ ဆင္းလာသက္မွ
လက္လက္ေရာင္ထင္ ၊ က်သြင္သြင္သည္
ေလယာဥ္ေပၚမွ စစ္ရိပ္ကာ ။
ရြာတစ္ရြာကား ၊
မႈိင္းၿပာမဲညိဳ႕ ၊ မီးရႈိ႕ေလာင္ကၽြမ္း
တင္း၀င္ရမ္းေၾကာင့္ ၊ ပရမ္းပတာ
ထြက္ေၿပးရရွာ ၊ လဟာေသြ႕ေသြ႕
ခိုးေငြ႕ေ၀ေ၀ ၊ မီးေလာင္ေၿမမွာ
ႏြမ္းေခြေပ်ာင္းယဲ့ ၊ ညင္းေလဖြဲ႕က
သဲ့သဲ့ ေခြးေဟာင္သံ တကား ။
ခေရပြင့္လွ်င္ ၊
ေၾကြရင့္၀ါ၀ါ ၊ေၿမထက္မွာလွ်င္
ေရာကာေပါင္းယွက္ ေဟာင္းသစ္ရြက္ႏွင့္
တ၀က္ေမာင္းနီ ၊ ေ၀့လည္လည္ကို
ေလခ်ီသုတ္ၿဖဴး ၊ နီ၀ါကူးသည္
ေႏြဦးေပါက္မို႕ ေရာ္၇ြက္ေၾကြ။
ရင့္ေၾကြ ေညာင္းသည္
ရြက္ေဟာင္း စြန္႕ပစ္ ၊ ဘ၀သစ္သို႕
သနစ္ေၿပာင္းမည္ ၊ ဖူးသစ္မီသည္
အနီထဲမွ ၾကယ္ၿဖဴပြင့္ ။
ဒဂုန္တာရာ
၁၉၄၇ခုနွစ္ကေရးဖြဲ ့ခဲ့တာပါ။
ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္း
ေမႊးဖြားရာ အပူပိုင္းေဒသ
ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းက
ဖုန္းတေထာင္းေထာင္းထ
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ ေျမနီလမ္းၾကမ္း
ခေမာက္မပါ ထီးမပါလဲ
ဒို ့ရြာ ဒို ့ဓေလ့ ဒို ့ေပ်ာ္ေမႊ ့ေပါ ့
ဒီေန ့ဒီအခ်ိန္
ရႊာလယ္လမ္းကေလး
ေျမနီ ၾကမ္းကေလးမွာ
ေပ်ာ္ျမူးေဆာ့ကစား
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ဒီလမ္း
အတိတ္က လမ္းၾကမ္ေလးကို
တမ္းတမ္းတတ မွတ္မိေသာ္လည္း
အေဝးတေနရာ ေရာက္ရွိ
ငါတေယာက္မွာ
ကမၻာ အေအးဆံုးေဒသ
ေျမာက္ဝန္ရိုးစြန္း က
ေရခဲဖုန္းလြမ္း လမ္းမေပၚမွာ
ခေမာက္မပါ ထီးမပါပဲ
ဆက္လွ်က္ ေလွ်ာက္ေနတယ္။
၆.၁၂.၂၀၁၀
ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းက
ဖုန္းတေထာင္းေထာင္းထ
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ ေျမနီလမ္းၾကမ္း
ခေမာက္မပါ ထီးမပါလဲ
ဒို ့ရြာ ဒို ့ဓေလ့ ဒို ့ေပ်ာ္ေမႊ ့ေပါ ့
ဒီေန ့ဒီအခ်ိန္
ရႊာလယ္လမ္းကေလး
ေျမနီ ၾကမ္းကေလးမွာ
ေပ်ာ္ျမူးေဆာ့ကစား
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ဒီလမ္း
အတိတ္က လမ္းၾကမ္ေလးကို
တမ္းတမ္းတတ မွတ္မိေသာ္လည္း
အေဝးတေနရာ ေရာက္ရွိ
ငါတေယာက္မွာ
ကမၻာ အေအးဆံုးေဒသ
ေျမာက္ဝန္ရိုးစြန္း က
ေရခဲဖုန္းလြမ္း လမ္းမေပၚမွာ
ခေမာက္မပါ ထီးမပါပဲ
ဆက္လွ်က္ ေလွ်ာက္ေနတယ္။
၆.၁၂.၂၀၁၀
Sunday, December 5, 2010
ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုကာလ နဲ ့စစ္တပ္အာဏာသိမ္းျပီး ကာလေတြမွာ အတူတူ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ သူတစ္ေယာက္။ က်ေနာ္ ေတာခိုလာေတာ့ သူကိုသြားေရာက္ႏုတ္ဆက္ခဲ့တယ္.
ေတာထဲေရာက္ျပီး သူနဲ ့အဆက္အသြယ္ လံုးဝမရွိေတာဘဲ့ျဖစ္ခဲ့တယ္၊
က်ေနာ္နယ္ဖက္က မိတ္ေဆြေတြကို ေတြရင္ အျမဲ သူအေၾကာင္းေမးမိတယ္……
၂၀၁၀ ႏိုဝဘာၤ လ ေလာက္မွာ မထင္မွတ္လဲ သူဓါတ္ပံုေလး ျပန္ေတြ ့လိုက္ရေတာ့…
မေတြ ့ျဖစ္တာ သတင္းမၾကားရတာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရွိျပီ။ ျပီးခဲ့ေသာ့ အပတ္က ေဖ့စ္ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာ ေပၚမွာ မထင္မွတ္ပဲ ေကာက္ခ်ိတ္ ဆိုတဲ့ အမည္တခုနဲ မိတ္ေဆြျဖစ္ျပီး သူမရဲ ့ဓါတ္ပံုကို သြားျပီးေတြ ့လိုက္ရေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာသြားမိတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ရဲ ့လားလို ့အဲဒီ ေကာင္မေလးဆီ စာေရးျပီး ေမးေတာ့ တကယ္ပဲ ဟုတ္ေနတာ ေတြ ့ရတယ္။ အဲဒီ ေကာက္ခ်ိတ္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို ့ေသခ်ာၾကည္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ႏွင့္ အလြန္ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ ၏ သမီးျဖစ္ေနတာေတြလိုက္ရတယ္။ ေအာ္ငါတို ့ဒီမွာ ကံျပန္ဆံုျပန္ျပီဆိုျပီး ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္း သာျဖစ္လိုက္ရတယ္။ေကာက္ခ်ိတ္က သူမရဲ ့ညီမေလးျဖစ္ေနတာထပ္ျပီးသိလိုက္ရတယ္။
သူဆီကို တခါတည္း အီးေမးလ္ပို ့လိုက္ျပီးဆက္သြယ္လိုက္တယ္။ သူအလုပ္ေတြမ်ားေနလို ့ကိုယ္ပိုင္ ေဖ့စ္ဘုတ္မ လုပ္ႏိုင္ဘူးလို ့သိရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆက္အသြယ္ျပန္ရတာကိုပဲဝမ္းသာမူေတြျဖစ္ေနတယ္။ သူမွာလည္း ကေလး ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ရေနျပဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ ေအာ္..ငါလည္းသူလိုပဲ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရွိေနျပီပဲ။
ဒိုေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အတူတူ လုပ္ကိုင္ခဲ့တာေတြ ျပန္ျပီး ျမင္ေယာင္ျပီး လြမ္းမိတယ္။ ဘယ္ေတာ ျပန္ဆံုျဖစ္ မယ္ဆိုတာ မသိရေသာ္လည္း အခုလို အဆက္အသြယ္ရတာကိုပဲ အရမ္းဝမ္းသာမိတယ္။
ကံမကုန္ရင္ေတာ့ ျပန္ဆံုၾကမယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ မင္းရဲ ့မိသားစုအားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာ ရွိပါေစလို ့ အေဝး တေနရာကပဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္တယ္ကြာ။မင္းရဲ ့သားေလးပံုကိုလည္း ကိုယ္ေဒါင္းလုပ္ျပီး သိမ္းထား လိုက္တယ္သူငယ္ခ်င္း။
အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ေလးမ်ား
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုကာလ နဲ ့စစ္တပ္အာဏာသိမ္းျပီး ကာလေတြမွာ အတူတူ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ သူတစ္ေယာက္။ က်ေနာ္ ေတာခိုလာေတာ့ သူကိုသြားေရာက္ႏုတ္ဆက္ခဲ့တယ္.
ေတာထဲေရာက္ျပီး သူနဲ ့အဆက္အသြယ္ လံုးဝမရွိေတာဘဲ့ျဖစ္ခဲ့တယ္၊
က်ေနာ္နယ္ဖက္က မိတ္ေဆြေတြကို ေတြရင္ အျမဲ သူအေၾကာင္းေမးမိတယ္……
၂၀၁၀ ႏိုဝဘာၤ လ ေလာက္မွာ မထင္မွတ္လဲ သူဓါတ္ပံုေလး ျပန္ေတြ ့လိုက္ရေတာ့…
မေတြ ့ျဖစ္တာ သတင္းမၾကားရတာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရွိျပီ။ ျပီးခဲ့ေသာ့ အပတ္က ေဖ့စ္ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာ ေပၚမွာ မထင္မွတ္ပဲ ေကာက္ခ်ိတ္ ဆိုတဲ့ အမည္တခုနဲ မိတ္ေဆြျဖစ္ျပီး သူမရဲ ့ဓါတ္ပံုကို သြားျပီးေတြ ့လိုက္ရေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာသြားမိတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ရဲ ့လားလို ့အဲဒီ ေကာင္မေလးဆီ စာေရးျပီး ေမးေတာ့ တကယ္ပဲ ဟုတ္ေနတာ ေတြ ့ရတယ္။ အဲဒီ ေကာက္ခ်ိတ္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို ့ေသခ်ာၾကည္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ႏွင့္ အလြန္ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ ၏ သမီးျဖစ္ေနတာေတြလိုက္ရတယ္။ ေအာ္ငါတို ့ဒီမွာ ကံျပန္ဆံုျပန္ျပီဆိုျပီး ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္း သာျဖစ္လိုက္ရတယ္။ေကာက္ခ်ိတ္က သူမရဲ ့ညီမေလးျဖစ္ေနတာထပ္ျပီးသိလိုက္ရတယ္။
သူဆီကို တခါတည္း အီးေမးလ္ပို ့လိုက္ျပီးဆက္သြယ္လိုက္တယ္။ သူအလုပ္ေတြမ်ားေနလို ့ကိုယ္ပိုင္ ေဖ့စ္ဘုတ္မ လုပ္ႏိုင္ဘူးလို ့သိရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆက္အသြယ္ျပန္ရတာကိုပဲဝမ္းသာမူေတြျဖစ္ေနတယ္။ သူမွာလည္း ကေလး ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ရေနျပဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ ေအာ္..ငါလည္းသူလိုပဲ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရွိေနျပီပဲ။
ဒိုေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အတူတူ လုပ္ကိုင္ခဲ့တာေတြ ျပန္ျပီး ျမင္ေယာင္ျပီး လြမ္းမိတယ္။ ဘယ္ေတာ ျပန္ဆံုျဖစ္ မယ္ဆိုတာ မသိရေသာ္လည္း အခုလို အဆက္အသြယ္ရတာကိုပဲ အရမ္းဝမ္းသာမိတယ္။
ကံမကုန္ရင္ေတာ့ ျပန္ဆံုၾကမယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ မင္းရဲ ့မိသားစုအားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာ ရွိပါေစလို ့ အေဝး တေနရာကပဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္တယ္ကြာ။မင္းရဲ ့သားေလးပံုကိုလည္း ကိုယ္ေဒါင္းလုပ္ျပီး သိမ္းထား လိုက္တယ္သူငယ္ခ်င္း။
အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ေလးမ်ား
Subscribe to:
Posts (Atom)